Μύκητας νυχιών ονυχομυκητίασης - συμπτώματα και θεραπεία

Ονυχομυκητίαση(μύκητας των νυχιών) είναι μια μυκητιασική λοίμωξη της πλάκας των νυχιών και των γύρω δομών της: πτυχές των νυχιών, μήτρα (αναπτυξιακό τμήμα του νυχιού) και κρεβάτι του νυχιού. Εκδηλώνεται ως παραμόρφωση και πάχυνση των νυχιών, αλλαγή στο χρώμα τους - τα νύχια γίνονται λευκά ή κίτρινα.

Αυτή η ασθένεια είναι αρκετά συχνή. Ο επιπολασμός της ονυχομυκητίασης στους Ευρωπαίους, σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, αγγίζει το 10-12%, υπερβαίνοντας τους γνωστούς δείκτες της προηγούμενης δεκαετίας. Εμφανίζεται 1, 5 φορές πιο συχνά στους άνδρες, αλλά πηγαίνουν στο γιατρό 2 φορές λιγότερο από τις γυναίκες. Οι ηλικιωμένοι αρρωσταίνουν πιο συχνά, τα παιδιά πολύ σπάνια.

Το κύριο πρόβλημα στην αντιμετώπιση της νόσου είναι ότι οι ασθενείς προσέρχονται στον δερματολόγο πολύ καιρό μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Εξαιτίας αυτού, ο παθολογικός μύκητας καλύπτει μεγάλη περιοχή και η θεραπεία καθυστερεί.

Οι παθογόνοι μύκητες μπορούν να μεταδοθούν μόνο από ένα άρρωστο άτομο. Πολύ συχνά, η μυκητίαση εμφανίζεται εντός της οικογένειας, καθώς η πηγή δεν εντοπίζεται έγκαιρα και δεν λαμβάνονται επαρκή προληπτικά μέτρα.

Αιτίες της νόσου:πιο συχνά άμεση επαφή με τον ασθενή ή με τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί (παπούτσια, ρούχα, χαλάκια μπάνιου, πετσέτες, αξεσουάρ μανικιούρ). Οι λοιμώξεις συμβαίνουν συχνά όταν επισκέπτεστε γυμναστήρια, λουτρά, σάουνες και πισίνες.

Η ανάπτυξη της νόσου διευκολύνεται από μικροβλάβες - ρωγμές στις μεσοδακτυλικές πτυχές που εμφανίζονται ως αποτέλεσμα τριβής, υπερβολικής εφίδρωσης, ξηρού δέρματος, κακής ξήρανσης μετά από διαδικασίες νερού και πλατυποδία.

Οι μυκητιάσεις των νυχιών μπορεί επίσης να εμφανιστούν με την παρουσία συνοδών ασθενειών του ενδοκρινικού συστήματος (σακχαρώδης διαβήτης, παχυσαρκία, υποθυρεοειδισμός), αγγειακές παθήσεις των άκρων (φλεβική ανεπάρκεια, λεμφοστασία), διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και με τη χρήση αντιβιοτικών, κορτικοστεροειδών και κυτταροστατικά φάρμακα. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω ασθενειών, η μικροκυκλοφορία του αίματος στην περιοχή των νυχιών διαταράσσεται και η φυσική ανοσία μειώνεται, γεγονός που συμβάλλει στην ανάπτυξη δευτερογενούς μόλυνσης.

Η ονυχομυκητίαση προκαλείται από τους ακόλουθους τύπους μύκητα:

• δερματόφυτο;
• μύκητες που μοιάζουν με μαγιά του γένους Candida.
• μύκητες μούχλας.

Ανάλογα με τον τύπο του παθογόνου, η διείσδυση της μυκητιασικής λοίμωξης και η κλινική εικόνα συμβαίνουν διαφορετικά, επομένως διαφέρουν και οι προσεγγίσεις στη θεραπεία.

Τα νύχια των ποδιών προσβάλλονται από μύκητες 10 φορές πιο συχνά από τα νύχια των χεριών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο μύκητας προκαλείται από δερματόφυτα (για παράδειγμα, Trichophyton rubrum). Οι υπόλοιπες περιπτώσεις προκαλούνται συχνότερα από μη δερματόφυτες μούχλες (Aspergillus, Scopulariopsis, Fusarium).

Εάν παρατηρήσετε παρόμοια συμπτώματα, συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Μην κάνετε αυτοθεραπεία - είναι επικίνδυνο για την υγεία σας!

Μαζί με τον μύκητα των νυχιών, μπορεί να αναπτυχθεί και μύκητας στα πόδια. Η μυκητίαση των ποδιών (δερματοφύτωση, Tinea pedis) είναι μια ασθένεια του δέρματος των ποδιών, η οποία προκαλείται από παθογόνους ή ευκαιριακούς μύκητες. Οι αλλαγές του δέρματος στα πόδια χαρακτηρίζονται από ξεφλούδισμα, το οποίο συνοδεύεται από κνησμό. Σε περίπτωση σοβαρών βλαβών, με φόντο το κόκκινο και πρησμένο δέρμα, εμφανίζονται διαβρώσεις και βαθιές ρωγμές στα πέλματα και στα κενά μεταξύ των δακτύλων, που συνοδεύονται από πόνο και δυσκολεύουν το περπάτημα.

Η εμφάνιση σύγχρονων αντιμυκητιασικών φαρμάκων έχει βελτιώσει την επιδημιολογική κατάσταση, αλλά η μυκητίαση των ποδιών εξακολουθεί να παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα στη δερματοφλεβίτιδα. Η χρήση ορισμένων φαρμάκων είναι περιορισμένη σε ηλικιωμένους και ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.

Οδοί μόλυνσης

Ο κίνδυνος μόλυνσης από μύκητες είναι ιδιαίτερα υψηλός σε δημόσιους χώρους με υψηλή υγρασία. Πρόκειται για σάουνες, πισίνες, γυμναστήρια, δημόσια λουτρά κ. λπ. Οι πιο συνηθισμένες οδοί μόλυνσης:

• άμεση επαφή με μολυσμένο άτομο. Εδώ ο μύκητας μετακινείται από τον βιότοπό του σε υγιείς περιοχές, προκαλώντας έτσι μόλυνση.
• οικιακό τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, η μόλυνση εμφανίζεται όταν χρησιμοποιείτε προσωπικά αντικείμενα του ασθενούς: παπούτσια, είδη προσωπικής υγιεινής κ. λπ.

Παράγοντες κινδύνου

Η συχνότητα της ονυχομυκητίασης αυξάνεται μέχρι την ηλικία των 60 ετών. Αυτή τη στιγμή, η πιθανότητα εμφάνισης μιας τέτοιας λοίμωξης είναι 60%, γεγονός που εξηγείται από την επιβράδυνση του μεταβολισμού, ειδικά στα περιφερικά (απομακρυσμένα) μέρη του σώματος, που είναι τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη μύκητα των νυχιών περιλαμβάνουν:

• Διαβήτης;
• κιρσοί;
• τραυματισμοί στα νύχια και στους παρακείμενους ιστούς.
• HIV και άλλες καταστάσεις ανοσοανεπάρκειας.
• μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών.
• εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα?
• αγγειακές και δερματικές παθήσεις, δερματίτιδα, εξάνθημα από την πάνα.
• διαταραχές στην παροχή αίματος στα άκρα.
• ανεπαρκής υγιεινή.

Συμπτώματα ονυχομυκητίασης (μύκητας νυχιών)

Όσο περισσότερο διαρκεί η ασθένεια, τόσο πιο έντονα γίνονται τα συμπτώματά της. Τα κύρια σημεία της ονυχομυκητίασης περιλαμβάνουν:

• δυσχρωμία - αλλαγή στο χρώμα του νυχιού σε κίτρινο, μαύρο, πράσινο, γκρι ή καφέ (ο τύπος του χρώματος εξαρτάται από τον τύπο του μύκητα).
• ονυχόλυση - διαχωρισμός της πλάκας των νυχιών από το κρεβάτι.
• αλλαγή στο πάχος της πλάκας νυχιών.
• χαπαλονυχία - μείωση του πάχους της πλάκας και μαλάκωσή της.
• koilonychia - το νύχι φαίνεται κοίλο, με τη μορφή ενός κουταλιού του γλυκού.
• παχυονυχία - πάχυνση της πλάκας των νυχιών, υπερτροφία νυχιών.
• ονυχογραφία - πάχυνση, αποχρωματισμός της πλάκας των νυχιών, κυρτή με τη μορφή ράμφους.
• αλλαγή στο πάχος του κρεβατιού του νυχιού (υπερκεράτωση - πάχυνση του νυχιού).
• αλλαγές στην επιφάνεια της πλάκας νυχιών: κοιλώματα, αυλακώσεις, κορυφογραμμές.
• αλλαγές στις πτυχές των νυχιών και στο περιβάλλον δέρμα (παρονυχία - φλεγμονή της εγγύς πτυχής των νυχιών).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι κανένα από τα συμπτώματα δεν είναι παθογνωμονικό, δηλαδή είναι μοναδικά κατάλληλο για ένα συγκεκριμένο παθογόνο, επομένως είναι αδύνατο να προσδιοριστεί με συμπτώματα - απαιτούνται πρόσθετες εξετάσεις.

Παθογένεση ονυχομυκητίασης (μύκητας νυχιών)

Η παθογένεση της νόσου εξαρτάται από το πώς ο μύκητας έφτασε στο δέρμα και τα νύχια.

Άπω υπογόνιμος τύπος:εάν ο μύκητας έχει διεισδύσει στο δέρμα στην περιοχή των πτυχών των νυχιών ή στην άπω περιοχή, τότε η μόλυνση εξαπλώνεται μέσω της ελεύθερης άκρης του νυχιού στο κρεβάτι και περαιτέρω στη μήτρα. Στην αρχή, η πλάκα του νυχιού μπορεί να μην αλλάξει, αλλά αργότερα, λόγω υπερκεράτωσης, σταδιακά απομακρύνεται από το κρεβάτι του νυχιού και γίνεται κιτρινωπό. Η πλάκα του νυχιού μπορεί σταδιακά να πυκνώσει.

Λευκός τύπος επιφάνειας:Εάν σχηματιστούν λευκές βλάβες στην επιφάνεια του νυχιού, τότε με την πάροδο του χρόνου ο μύκητας καταλαμβάνει ολόκληρη την πλάκα του νυχιού. Το νύχι πυκνώνει, θρυμματίζεται και αποκτά μια γκρι-καφέ απόχρωση. Σε αυτή την περίπτωση, η μήτρα και το επιθήλιο της κλίνης των νυχιών δεν επηρεάζονται. Δεν υπάρχει φλεγμονή του περιβάλλοντος δέρματος.

Εγγύς υπογόνιμος τύπος:ο μύκητας μπορεί να εξαπλωθεί από το δέρμα και τις περιγλώσσιες πτυχές στην πλάκα του νυχιού και περαιτέρω στη μήτρα, φτάνοντας στα απομακρυσμένα μέρη της πλάκας του νυχιού. Εμφανίζονται κηλίδες στο νύχι στην περιοχή της οπής και της κλίνης του νυχιού και εμφανίζεται αποκόλληση της πλάκας του νυχιού. Δεν υπάρχει σημαντική φλεγμονή του νυχιού ή της μήτρας.

Ολικός δυστροφικός τύπος:Επηρεάζεται ολόκληρο το νύχι. Τα εγγύς τμήματα της πτυχής του νυχιού εξαφανίζονται ή πυκνώνουν έτσι ώστε η πλάκα του νυχιού να μην μπορεί πλέον να σχηματιστεί ή να αναπτυχθεί.

Υπάρχειβιοφυσική έννοια της παθογένεσης της ονυχομυκητίασης, το οποίο αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της νόσου υπάρχει αντιπαράθεση μεταξύ δύο δυνάμεων: της μυκητιακής αποικίας που αναπτύσσεται προς τη μήτρα και της φυσικής ανάπτυξης του νυχιού από τη μήτρα προς την απομακρυσμένη άκρη. Επομένως, η ταχύτητα ανάπτυξης των νυχιών είναι καθοριστική κατά την πορεία της ονυχομυκητίασης - όσο πιο γρήγορα μεγαλώνει το νύχι, τόσο πιο γρήγορα θα επέλθει η θεραπεία. Ίσως αυτό να εξηγεί τον χαμηλό επιπολασμό της νόσου στα παιδιά, αφού τα νύχια τους μεγαλώνουν πιο γρήγορα από αυτά των ενηλίκων και των ηλικιωμένων.

Ταξινόμηση και στάδια ανάπτυξης της ονυχομυκητίασης (μύκητας των νυχιών)

Υπάρχει η ακόλουθη ταξινόμηση της ογκομυκητίασης:

• άπω υπογόνιο?
• επιφανειακό λευκό?
• εγγύς υπογόνιο?
• ολική δυστροφική.

Σύμφωνα με την ταξινόμηση του Arievich (1970):

• νορμοτροφικός: στο πάχος του νυχιού υπάρχουν λωρίδες κιτρινωπού και λευκού χρώματος, αλλά το σχήμα της πλάκας του νυχιού δεν αλλάζει, δεν υπάρχει υπογόνιμη υπερκεράτωση.
• υπερτροφικός:η πλάκα του νυχιού γίνεται κίτρινη, πυκνώνει λόγω υπογλώσσιας υπερκεράτωσης, γίνεται εύθραυστη, με οδοντωτές άκρες.
• δυστροφική:λέπτυνση και αποκόλληση της πλάκας του νυχιού από το κρεβάτι του νυχιού συμβαίνει με το σχηματισμό κενών.

Επιπλοκές της ονυχομυκητίασης (μύκητας των νυχιών)

Η μακροχρόνια ονυχομυκητίαση αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισηςδιαβητικό πόδι(σχηματισμός τροφικών ελκών στα πόδια) καιγάγγραιναεάν ο ασθενής έχει σακχαρώδη διαβήτη ή αγγειακές παθήσεις των κάτω άκρων.

Σε ανοσοκατασταλτικές καταστάσεις (πρωτοπαθείς και δευτερογενείς ανοσοανεπάρκειες), οι μύκητες μπορούν να εξαπλωθούν στο δέρμα, στα εσωτερικά όργανα και να προκαλέσουν αλλεργίες στο σώμα. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί ως δερματικά εξανθήματα και ακόμη και ανάπτυξη βρογχικού άσθματος.

Σε μια μη επιπλεγμένη πορεία, η ασθένεια προκαλεί συμπτώματα παραδοσιακά για τον μύκητα, προκαλώντας μόνο σοβαρή ενόχληση σε ένα άτομο. Αλλά χωρίς θεραπεία, η ονυχομυκητίαση μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές. Τις περισσότερες φορές εκδηλώνονται με την προσθήκη βακτηριακής λοίμωξης.

Μερικές φορές η ονυχομυκητίαση είναι πολύ οξεία με την εμφάνιση φυσαλίδων, ελκών και περιοχών που κλαίνε στο δέρμα δίπλα στο νύχι. Σε σοβαρές περιπτώσεις, η ασθένεια παίρνει γενικευμένη μορφή. Αυτό σημαίνει ότι ο μύκητας των νυχιών εξαπλώνεται στα εσωτερικά όργανα και συστήματα και στη συνέχεια ο ασθενής θα χρειαστεί επείγουσα νοσηλεία.

Διάγνωση ονυχομυκητίασης (μύκητας νυχιών)

Πριν εξετάσετε τις μεθόδους διάγνωσης της ονυχομυκητίασης, είναι απαραίτητο να εξηγήσετε πώς να συλλέγετε σωστά το υλικό για έρευνα (ο ασθενής το κάνει αυτό ανεξάρτητα ή προετοιμάζει τα νύχια πριν από τη διάγνωση). Πριν συλλέξετε υλικό για έρευνα, είναι απαραίτητο να επεξεργαστείτε την πλάκα των νυχιών με 70% αλκοόλ για να αποφύγετε τη μόλυνση με άλλα βακτήρια.

Η μέθοδος συλλογής υλικού ποικίλλει ανάλογα με τη μορφή της ονυχομυκητίασης:

• μορφή επιφάνειας- κάντε ένα ξύσιμο από την πλάκα των νυχιών.
• άπω μορφή- Είναι απαραίτητο τόσο ένα ξύσιμο από το κρεβάτι των νυχιών όσο και ένα κομμάτι της πλάκας νυχιών.
• εγγύς υπογόντια μορφή- το υλικό συλλέγεται με τρυπάνι ή γίνεται βιοψία νυχιού ή απόξεση από το κρεβάτι του νυχιού.

Η πιο γρήγορη μέθοδος για τον προσδιορισμό των παθολογικών μυκήτων στο νύχι είναιμικροσκοπία. Τεχνική: το υπό μελέτη υλικό επεξεργάζεται με αλκαλικό διάλυμα για να διαλυθεί η κερατίνη. Για να γίνουν καλύτερα ορατές οι κλωστές των μανιταριών, προστίθεται μελάνι στο αλκάλι. Στη συνέχεια, το παρασκεύασμα που προκύπτει μελετάται σε μικροσκόπιο.

Αυτή η ερευνητική μέθοδος είναι η ταχύτερη και πιο αντικειμενική. Η ευαισθησία είναι έως και 80%. Τα μειονεκτήματα της μεθόδου περιλαμβάνουν το γεγονός ότι κατά τη χρήση της είναι αδύνατο να προσδιοριστεί ο τύπος του παθογόνου.

Βακτηριολογική καλλιέργεια: είναι μια πρόσθετη μέθοδος για τη διάγνωση της ονυχομυκητίασης. Το υλικό σπέρνεται σε ειδικό μέσο και το αποτέλεσμα ερμηνεύεται στο μικροσκόπιο μετά από 2-3 εβδομάδες. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να προσδιορίσετε τον τύπο του παθογόνου - αυτό βοηθά στον καθορισμό των τακτικών θεραπείας και στην επιλογή φαρμάκων με βάση την ευαισθησία. Αλλά το μειονέκτημα της μελέτης είναι ότι παίρνει πολύ χρόνο και η ευαισθησία της είναι μόνο 30-50%.

Βιοψία: Χρησιμοποιώντας νυστέρι και εφαρμόζοντας αναισθησία, το νύχι και το κρεβάτι του νυχιού κόβονται. Το υλικό βυθίζεται σε διάλυμα φορμαλδεΰδης και αποστέλλεται για ιστολογική εξέταση στο εργαστήριο. Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι είναι πολύ ευαίσθητη και σας επιτρέπει να προσδιορίσετε την παρουσία παθολογικού μύκητα στο υλικό.

Μειονεκτήματα: είναι αδύνατο να εντοπιστεί το παθογόνο, καθώς και να διαπιστωθεί η βιωσιμότητα των μικροοργανισμών, η μέθοδος είναι δαπανηρή και έντασης εργασίας.

Γονιδιακή διάγνωση: μέθοδος μοριακής βιολογικής έρευνας (PCR). Αυτή είναι μια από τις νέες και εξαιρετικά ευαίσθητες μεθόδους για τη διάγνωση της ονυχομυκητίασης - βοηθά στον εντοπισμό του DNA του αιτιολογικού παράγοντα της νόσου. Στη χώρα μας, συνιστάται η εισαγωγή αυτού του τύπου διαγνωστικών σε εκείνα τα ιατρικά ιδρύματα που διαθέτουν εργαστήρια PCR, αλλά προς το παρόν, τα συστήματα δοκιμών για τον εντοπισμό δερματόφυτων και μούχλας προγραμματίζεται να εισαχθούν μόνο σε εργαστήρια. Η μέθοδος σας επιτρέπει να προσδιορίσετε τον τύπο του παθογόνου και η ευαισθησία του κυμαίνεται από 80-90%. Μειονεκτήματα: υψηλό κόστος, δυσκολία πρόσβασης, έλλειψη προτύπων τεχνολογίας και πολυπλοκότητα υλοποίησης.

Όλο και περισσότερο, οι γιατροί εισάγουν στην πράξηδερματοσκόπηση. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο, μπορείτε να αξιολογήσετε τις αλλαγές στο χρώμα και τη δομή του νυχιού, καθώς και την κατάσταση των γύρω δομών. Η δερματοσκοπική εξέταση επιτρέπει την ακριβέστερη εκτίμηση του βάθους της βλάβης στην πλάκα του νυχιού και τον πιο σωστό υπολογισμό του δείκτη βαρύτητας της ονυχομυκητίασης (KIOTOS).

Πρώτα απ 'όλα, ο ασθενής αποστέλλεται για μικροσκόπηση, η οποία επιτρέπει τον εντοπισμό της παρουσίας του παθογόνου. Στο μέλλον, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί ο τύπος του προκειμένου να επιλεγεί η σωστή θεραπεία για τον μύκητα των νυχιών των ποδιών. Στην JSC "Medicine" (κλινική του ακαδημαϊκού Roitberg) στο κέντρο της Μόσχας, εφαρμόζονται οι πιο σύγχρονες και διαδεδομένες μέθοδοι για τη διάγνωση της ονυχομυκητίασης:

• πολιτισμική εξέταση βιολογικού δείγματος προσβεβλημένου ιστού. Για να γίνει αυτό, τοποθετείται σε ένα τεχνητό θρεπτικό μέσο, όπου αναπτύσσεται το παθογόνο για να προσδιοριστεί ο τύπος του.
• μέθοδος αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) για την ανίχνευση DNA του παθογόνου σε δείγμα προσβεβλημένου ιστού.

Πότε να δείτε γιατρό

Πολλοί που έχουν αντιμετωπίσει ονυχομυκητίαση γνωρίζουν ότι η ασθένεια αναπτύσσεται αργά και είναι απίστευτα δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό όταν εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια της νόσου. Ένας δερματολόγος αντιμετωπίζει την ονυχομυκητίαση των νυχιών στην κλινική μας στο κέντρο της Μόσχας. Ο ειδικός θα παράσχει την κατάλληλη βοήθεια και θα σας καθοδηγήσει μέχρι την πλήρη ανάρρωση.

Προετοιμασία για επίσκεψη στο γιατρό

Πριν επισκεφτείτε έναν δερματολόγο, είναι σημαντικό να μην περιποιηθείτε τις πληγείσες περιοχές των νυχιών με τίποτα, δηλ. μην χρησιμοποιείτε φάρμακα, συμπεριλαμβανομένου του ιωδίου και του λαμπερού πράσινου. Επίσης, είναι απαραίτητο να αποφεύγεται η χρήση κρεμών και αλοιφών κατά των μυκήτων. Στο ραντεβού σας, θα πρέπει να κάνετε όλες τις προηγούμενες εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για άλλες ασθένειες. Τα προσβεβλημένα νύχια δεν πρέπει να κόβονται για 3-4 ημέρες πριν από τη συνεδρία.

Θεραπεία της ονυχομυκητίασης (μύκητας των νυχιών)

Υπάρχουν διάφοροι τύποι θεραπείας για την ονυχομυκητίαση:

1. Τοπική θεραπεία.
2. Συστημική θεραπεία.
3. Συνδυαστική θεραπεία.
4. Διορθωτική θεραπεία.

Τοπική θεραπείαπεριλαμβάνει την εφαρμογή φαρμάκων στην πλάκα και τις πτυχές των νυχιών. Ενδείξεις για τοπική θεραπεία:

1. Περιορισμένη μορφή βλάβης στην πλάκα του νυχιού (σύμφωνα με το KIOTOS).
2. Υπάρχουν αντενδείξεις για τη συνταγογράφηση συστηματικών φαρμάκων: υπερευαισθησία, ηπατική νόσο, νεφρική δυσλειτουργία, εγκυμοσύνη, γαλουχία.

Τα πλεονεκτήματα αυτής της θεραπείας είναι ότι σχηματίζονται υψηλές συγκεντρώσεις του θεραπευτικού παράγοντα στην επιφάνεια του νυχιού, ο οποίος δεν διεισδύει στην κυκλοφορία του αίματος. Δεν υπάρχουν παρενέργειες από τη χρήση αντιμυκητιασικών φαρμάκων - ναυτία, απώλεια όρεξης, κοιλιακό άλγος. Το μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι η φαρμακευτική ουσία δεν φθάνει πάντα στον οικότοπο του παθογόνου, ειδικά εάν οι μύκητες βρίσκονται στο κρεβάτι ή στη μήτρα των νυχιών. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία της θεραπείας. Αυτός ο τύπος θεραπείας είναι πολύ εντάσεως εργασίας, καθώς πριν από την εφαρμογή του φαρμάκου είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε το προσβεβλημένο μέρος του νυχιού.

Μέθοδοι για την αφαίρεση των προσβεβλημένων νυχιών:

1. Μηχανική αφαίρεση με λίμες, τσιμπίδες ή τρυπάνι.
2. Χρήση κερατολυτικών επιθεμάτων. Πριν από την εφαρμογή ενός κερατολυτικού σοβά, το δέρμα γύρω από το νύχι σφραγίζεται με ένα γύψο, μια μάζα γύψου (ουρία με σαλικυλικό οξύ) εφαρμόζεται από πάνω και σφραγίζεται με αυτοκόλλητο σοβά. Η μάζα του γύψου αλλάζει κάθε 2-3 ημέρες. Μετά από κάθε αφαίρεση, το προσβεβλημένο μέρος του νυχιού αφαιρείται μηχανικά.
3. Χειρουργικός. Αυτή η επέμβαση είναι πολύ επώδυνη και τραυματική, αφού όταν αφαιρεθεί η πλάκα του νυχιού, η ζώνη ανάπτυξης μπορεί να καταστραφεί, γεγονός που οδηγεί στην εκ νέου ανάπτυξη των παραμορφωμένων νυχιών.

Τοπικοί αντιμυκητιασικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται μετά την αφαίρεση της πληγείσας πλάκας νυχιών.Αντιμυκητιασικάδιακρίνεται ανά τόπο εφαρμογής:

• εφαρμόζεται στο νύχι: βερνίκια?
• εφαρμόζεται σε κυλίνδρους: κρέμες, αλοιφές, διαλύματα.

Το πιο μελετημένο φάρμακο για τοπική χρήση είναιΔιάλυμα ναφτιφίνης 1%., το οποίο έχει μια βάση αποδεικτικών στοιχείων για την αποτελεσματικότητα στη θεραπεία με βάση μια μετα-ανάλυση Cochrane. Αυτό το προϊόν είναι με βάση το νερό, το οποίο διευκολύνει την καλύτερη διείσδυση της αντιμυκητιακής ουσίας στην πληγείσα περιοχή. Τα βερνίκια, τα ενεργά συστατικά των οποίων είναι το ciclopirox και η amorolfine, έχουν αφυδατωμένη βάση, η οποία μειώνει τη διείσδυση του φαρμάκου στα βαθιά στρώματα. Ως εκ τούτου, οι δερματολόγοι θεωρούν τη χρήση βερνικιών μη ικανοποιητική και προτιμούν όλο και περισσότερο προϊόντα με βάση το νερό.

Για να έχετε αποτελέσματα από την τοπική θεραπεία, είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε το θεραπευτικό σχήμα· είναι σημαντικό ο ασθενής να είναι υπεύθυνος, συνεπής και υπομονετικός. Η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να είναι έως και 12 μήνες.

Συστημική θεραπείαεπιτρέπει στο αντιμυκητιασικό φάρμακο να διεισδύσει στην κυκλοφορία του αίματος στο σημείο της βλάβης, ακόμη και αν επηρεαστεί η κλίνη του νυχιού και η μήτρα. Υψηλή συγκέντρωση του φαρμάκου παραμένει στην πληγείσα περιοχή για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το τέλος της χρήσης. Τα μειονεκτήματα αυτού του τύπου θεραπείας συνδέονται με τον κίνδυνο παρενεργειών και τοξικών επιδράσεων.

Ενδείξεις συστηματικής θεραπείας:

1. Συνήθεις μορφές βλάβης της πλάκας των νυχιών.
2. Έλλειψη επίδρασης από την τοπική θεραπεία (δηλαδή, μετά από έξι μήνες θεραπείας για ονυχομυκητίαση στα χέρια και 9-12 μήνες θεραπείας για ονυχομυκητίαση των ποδιών, τα υγιή νύχια δεν αναπτύχθηκαν).

Για τον καθορισμό των τακτικών θεραπείας, χρησιμοποιείται το KIOTOS (Κλινικός Δείκτης για την Αξιολόγηση της σοβαρότητας της ονυχομυκητίασης από τον Sergeev), που προτάθηκε από τον A. Yu. Sergeev το 1999. Χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό πρότυπο σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Φάρμακαγια τη θεραπεία της ονυχομυκητίασης μπορεί να ταξινομηθεί ως εξής:

• αντιμυκητιασικά - έχουν αντιμυκητιασικό αποτέλεσμα.
• αντισηπτικά - έχουν αντιμυκητιακή και αντιβακτηριακή δράση. Χρησιμοποιούνται σπάνια, μόνο εάν δεν υπάρχουν άλλοι αντιμυκητιασικοί παράγοντες.
• πολλαπλών συστατικών - εκτός από τον αντιμυκητιακό παράγοντα, περιέχουν και άλλα φάρμακα, όπως αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Συνταγογραφούμενα σχήματα:

• τυπική - λήψη φαρμάκων καθημερινά κατά τη διάρκεια της προβλεπόμενης περιόδου θεραπείας.
• συντομεύτηκε - η περίοδος θεραπείας συντομεύεται, μπορεί να πραγματοποιηθεί σε τακτικές δόσεις ή να αυξηθεί.
• διαλείπουσα - η θεραπεία συνταγογραφείται σε πολλά σύντομα μαθήματα, τα διαστήματα μεταξύ των μαθημάτων είναι ίσα με τη διάρκεια των μαθημάτων.
• παλμοθεραπεία - η θεραπεία συνταγογραφείται σε πολλά σύντομα μαθήματα, τα διαστήματα μεταξύ των μαθημάτων είναι μεγαλύτερα από τη διάρκεια των μαθημάτων.

Τα αντιμυκητιακά φάρμακα χωρίζονται ανάλογα με τη δραστική ουσία:

• τριαζόλες;
• αλλυλαμίνες;
• άλλα (φάρμακα τρίτης γενιάς).

Επί του παρόντος χρησιμοποιείται για συστηματική θεραπείαμόνο φάρμακα τρίτης γενιάς.

Με συνδυαστική θεραπείατοπική και συστηματική θεραπεία πραγματοποιούνται ταυτόχρονα. Η συνδυαστική θεραπεία χρησιμοποιείται όταν είναι απαραίτητο να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της συστηματικής θεραπείας και να μειωθεί ο χρόνος θεραπείας.

Διορθωτική θεραπεία(θεραπεία συνοδών ασθενειών): για την επιλογή ενός θεραπευτικού σχήματος, είναι απαραίτητο να εκτιμηθεί η γενική σωματική κατάσταση του σώματος. Ασθένειες όπως διαταραχές του κυκλοφορικού στα άκρα μπορεί να μειώσουν την πρόσβαση του αντιμυκητιασικού παράγοντα στην βλάβη. Ως εκ τούτου, συνταγογραφούνται φάρμακα που βελτιώνουν τον τροφισμό των ιστών.

Λόγω της τοξικής επίδρασης των συστηματικών αντιμυκητιασικών φαρμάκων, είναι απαραίτητο να αποκλειστεί η ηπατική νόσος και, εάν είναι απαραίτητο, να συνταγογραφηθούν ηπατοπροστατευτικά.

Σπιτικές θεραπείες

Πριν χρησιμοποιήσετε οικιακές θεραπείες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Με την άδειά του, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις ακόλουθες συνταγές:

• ιώδιο. Πριν από τη χρήση, τα πόδια πρέπει να μαγειρευτούν στον ατμό, να πλυθούν με σαπούνι πλυντηρίου και στη συνέχεια να αφαιρεθούν οι πληγείσες περιοχές των πλακών των νυχιών. Στη συνέχεια, επεξεργαστείτε τα νύχια και το δέρμα μεταξύ των δακτύλων με ιώδιο, μουλιάστε τα σε ένα μπάνιο με διάλυμα σόδας για 20-30 λεπτά και στεγνώστε καλά.
• ξύδι. Για 3 λίτρα νερό πάρτε 1 κ. σ. μηλόξυδο και προσθέτουμε λίγο υπερμαγγανικό κάλιο. Μουλιάστε τα πόδια σας στο μπάνιο για 20-30 λεπτά και στη συνέχεια στεγνώστε καλά.
• υπεροξείδιο του υδρογόνου. Αφού ατμίσετε καλά τα πόδια σας, αφαιρέστε τις πληγείσες περιοχές των πλακών των νυχιών. Τοποθετήστε πάνω τους βαμβακερά μαξιλάρια εμποτισμένα με υπεροξείδιο του υδρογόνου, τυλίξτε τα με έναν επίδεσμο και αφήστε τα για μισή ώρα.

Μύθοι και επικίνδυνες παρανοήσεις στην αντιμετώπιση του μύκητα των νυχιών

Ένας από τους πιο σημαντικούς και επικίνδυνους μύθους είναι ότι ο μύκητας των νυχιών δεν θεωρείται σοβαρή ασθένεια. Στην πραγματικότητα, η ονυχομυκητίαση, καθώς εξελίσσεται, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της παραμόρφωσης και της πλήρους απόρριψης των νυχιών από το κρεβάτι του νυχιού.

Επιπλέον, ένα μολυσμένο άτομο αποτελεί καθημερινό κίνδυνο για τα αγαπημένα του πρόσωπα, αφού βρίσκονται κοντά του, κινδυνεύουν να αρρωστήσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς να θεραπεύσετε τον μύκητα των νυχιών εγκαίρως.

Πρόβλεψη. Πρόληψη

Όσο πιο γρήγορα ένας ασθενής συμβουλευτεί έναν γιατρό με σημεία μυκητιακής λοίμωξης των νυχιών, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να θεραπευτεί η ασθένεια και να αποκατασταθεί η πλάκα του νυχιού. Με μακροχρόνιες διεργασίες που αφορούν ολόκληρο το νύχι, η θεραπεία της ονυχομυκητίασης μπορεί να είναι μακροχρόνια, αλλά εάν τηρηθούν όλες οι συστάσεις, συχνά εμφανίζεται ανάκαμψη. Εάν υπάρχουν αντενδείξεις για συστηματική θεραπεία, απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία συντήρησης με τοπικά φάρμακα.

Για την πρόληψηΕίναι απαραίτητο να τηρούνται οι κανόνες προσωπικής υγιεινής και να μειωθεί η πιθανότητα επαναμόλυνσης:

• προσπαθήστε να φοράτε άνετα και υψηλής ποιότητας παπούτσια (για να αποτρέψετε την υπερβολική εφίδρωση των ποδιών).
• Συνιστάται να αλλάζετε κάλτσες και καλσόν καθημερινά.
• χρησιμοποιήστε μόνο μεμονωμένα παπούτσια. Για όσους υποβάλλονται σε θεραπεία για ονυχομυκητίαση, τα παπούτσια πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία στην αρχή της θεραπείας, τουλάχιστον μία φορά το μήνα καθ' όλη τη διάρκεια της θεραπείας και μετά την ολοκλήρωσή της.
• εάν είναι απαραίτητο, χρησιμοποιήστε αντιιδρωτικά για τα πόδια.
• χρησιμοποιήστε ένα ατομικό κιτ περιποίησης νυχιών (ψαλίδι, λίμες).
• πριν και μετά την επίσκεψη σε δημόσιους χώρους (πισίνα, λουτρό, γυμναστήριο) χρησιμοποιήστε αντιμυκητιασικούς εξωτερικούς παράγοντες (σπρέι, κρέμες και μολύβια).
• να εντοπίσει την πηγή της μυκητίασης στην οικογένεια και να αντιμετωπιστεί ταυτόχρονα.

Συνιστάται η περιοδική αντιμυκητιακή θεραπεία προσωπικών αντικειμένων, παπουτσιών, μπανιέρων, δαπέδων και χαλιών. Για τους σκοπούς αυτούς, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα διάλυμα οξικού οξέος 40%, ένα διάλυμα αλκοόλης 1% χλωρεξιδίνης (που συνταγογραφείται από γιατρό) και διαλύματα απολύμανσης. Το λινό μπορεί να βράσει σε διάλυμα σαπουνιού-σόδας 1-2% για 20-30 λεπτά, σιδερωμένο στη μέγιστη θερμοκρασία.