Οι μυκητιασικές ασθένειες είναι ένα αρκετά διαδεδομένο φαινόμενο. Αλλά δεν καταλαβαίνουν όλοι πώς ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοια προβλήματα. Συχνά οι άνθρωποι αγοράζουν θεραπείες στο φαρμακείο που "συστήθηκαν από έναν γείτονα" ή προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την παραδοσιακή ιατρική. Μερικοί άνθρωποι με αυτήν την προσέγγιση στη θεραπεία υποφέρουν για χρόνια με το πρόβλημά τους.
Αλλά για να νικήσετε αποτελεσματικά και γρήγορα τον μύκητα, χρειάζεστε διαβούλευση με ειδικό και σωστά επιλεγμένη φαρμακευτική θεραπεία. Μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων εξετάσεων, ο ειδικός θα μπορεί να συνταγογραφήσει ένα φάρμακο που θα βοηθήσει να ξεπεραστεί το μισητό πρόβλημα. Συχνά, η καταστροφή του μύκητα απαιτεί διαδικαστική τοπική θεραπεία, κατά την οποία ο προσβεβλημένος ιστός καθαρίζεται και η πηγή μόλυνσης εξουδετερώνεται. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι οι ανεξάρτητες μέθοδοι θεραπείας δεν είναι αποτελεσματικές. Ας μάθουμε ακριβώς πώς να επιλέξετε τη σωστή θεραπεία.
Αυτό το άρθρο δεν είναι μια οδηγία για την επιλογή ενός φαρμάκου μόνοι σας, σας επιτρέπει μόνο να κατανοήσετε καλύτερα τη βάση στην οποία λαμβάνει αποφάσεις ο θεράπων δερματολόγος. Όλες οι καταστάσεις είναι ατομικές και είναι εύκολο να αγνοηθούν οι αντενδείξεις και οι σημαντικές αποχρώσεις της πορείας της νόσου, τις οποίες ο γιατρός σίγουρα θα παρατηρήσει και θα λάβει υπόψη κατά την επιλογή της αντιμυκητιακής θεραπείας και τη διάρκεια της θεραπείας.
Τι είναι ο μύκητας ή η μυκητίαση;
Η μυκητίαση, η οποία ευρέως ονομάζεται μύκητας, είναι μια σειρά από εξαιρετικά μεταδοτικές μολυσματικές ασθένειες.
- Παθογόνο: παρασιτικοί μύκητες διαφόρων τύπων (παθογόνων και ευκαιριακών).
- Προσβεβλημένη περιοχή: δέρμα, νύχια, μαλλιά, βλεννογόνοι.
- Υποτροπές: πολύ πιθανές.
Πού μπορείτε να το πιάσετε: δημόσιοι χώροι όπως μπάνια, ντους, γυμναστήρια, πισίνες, παραλίες και πολλά άλλα.
Πώς εμφανίζεται η μόλυνση: μέσω επαφής με τη βλεννογόνο μεμβράνη, μικρορωγμές στο δέρμα.
Η ασθένεια είναι εξαιρετικά μεταδοτική. Είναι σχεδόν αδύνατο να ανακτήσετε πλήρως από αυτό μόνοι σας. Οι μυκητιάσεις είναι πιο επικίνδυνες για άτομα με μειωμένη ανοσία, όταν η γενική τους κατάσταση είναι χειρότερη από το κανονικό. Η βοήθεια ενός γιατρού και η σωστή επιλογή αντιμυκητιασικών φαρμάκων μπορούν να λύσουν το πρόβλημα.
Μπορείτε να μολυνθείτε από τη γάτα άλλου ατόμου ή μέσω της επαφής με αντικείμενα στα οποία οι μυκητιάσεις έχουν αφήσει σπόρια. Δεν είναι όμως όλοι οι τύποι μυκητιασικών λοιμώξεων παθογόνων. Υπάρχουν επίσης είδη που συνήθως υπάρχουν συνεχώς στο σώμα, και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ακόμη και χρήσιμα (για παράδειγμα, Candida). Αλλά εάν η ανάπτυξη των μυκήτων έχει ενταθεί, μπορεί να χρειαστεί μια πορεία θεραπείας.
Αιτίες μυκητίασης
Ένα υγιές άτομο με καλή ανοσία συνήθως δεν πάσχει από παθογόνους μύκητες. Εάν όλα είναι καλά με το ανοσοποιητικό σύστημα, τότε μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο φορτίο και η ανάπτυξη μυκήτων δεν εμφανίζεται.
Πτώση της ανοσίας
Εάν το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι εξασθενημένο, ο κίνδυνος να προσβληθείτε από την ασθένεια αυξάνεται. Εάν έχετε υποβληθεί πρόσφατα σε αντιβιοτική θεραπεία, τότε η ανοσία σας είναι πάντα μειωμένη και θα πρέπει να είστε προσεκτικοί.
Άτομα που έχουν παθήσεις ανοσοανεπάρκειας, καρκινοπαθείς και ασθενείς που υποβάλλονται σε κυτταροστατική θεραπεία βρίσκονται συνεχώς σε κίνδυνο.
Ανεπαρκής υγιεινή χρήση των δημόσιων χώρων
- Εάν κάποιος επισκέπτεται μια πισίνα ή ένα δημόσιο λουτρό, τότε είναι πάντα απαραίτητο να έχει μαζί του μια προσωπική πετσέτα και σαγιονάρες.
- Το ίδιο πρέπει να κάνετε όταν επισκέπτεστε το γυμναστήριο.
- Συνιστάται να δοκιμάζετε παπούτσια σε κατάστημα φορώντας μόνο κάλτσες.
- Είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι οι επαγγελματίες στα σαλόνια δεν ξεχνούν να αποστειρώνουν τα όργανα.
- Δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε προϊόντα περιποίησης άλλων ανθρώπων.
- Δεν συνιστάται να φοράτε στενά παπούτσια ή συνθετικά εσώρουχα.
- Εάν το δέρμα είναι κατεστραμμένο, δεν πρέπει να ξεχάσετε τα αντισηπτικά, καθώς η μόλυνση εμφανίζεται μέσω κατεστραμμένων περιοχών.
Χρόνιες ασθένειες
Μπορούν να μειώσουν την ανοσία και να επηρεάσουν αρνητικά την αντίσταση του οργανισμού. Οι δερματικές παθήσεις είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε προβλήματα όπως μυκητιασικές ασθένειες: ρωγμές, κάλους. Με ορισμένες ασθένειες, το δέρμα γίνεται ξηρό και εύθραυστο (για ασθενείς με διαβήτη, κιρσούς). Όλες οι δερματολογικές παθήσεις θέτουν ένα άτομο σε κίνδυνο.
Προσωπικά χαρακτηριστικά
Μπορεί να υπάρχουν προσωπικά χαρακτηριστικά που δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες για μυκητιάσεις. Για παράδειγμα, υπεριδρωσία, ή εφίδρωση των παλάμων και των πελμάτων. Υπάρχουν και άλλα επιμέρους χαρακτηριστικά που δημιουργούν ένα καλό περιβάλλον για διάφορους τύπους παθογόνων μυκήτων.
Τύποι μυκήτων
Δεν υπάρχει ταξινόμηση που να περιγράφει παθογόνους μύκητες. Οι ασθένειες ταξινομούνται συνήθως ανάλογα με τα συμπτώματα και την έκταση εξάπλωσης. Ασθένειες όπως οι μύκητες των νυχιών, οι μύκητες του δέρματος και οι μύκητες των ποδιών ταξινομούνται ως επιφανειακές μυκητιάσεις. Ο επιπολασμός της μυκητίασης μπορεί να ποικίλλει:
- καρατομυκητίαση - όταν ο μικροοργανισμός υπάρχει μόνο στην κεράτινη στοιβάδα του δέρματος.
- δερματομυκητίαση - εάν η μυκητιασική λοίμωξη κατάφερε να διεισδύσει στην επιδερμίδα, τους θύλακες των τριχών και το χόριο.
- καντιντίαση - βλάβη στους βλεννογόνους.
Υπάρχουν επίσης συστηματικές μυκητιάσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από βλάβη όχι μόνο στο εξωτερικό περίβλημα, αλλά και στα εσωτερικά όργανα.
Τύποι παθογόνων:
- Οι ζύμες είναι συνήθως μέρος της μικροχλωρίδας.
- Οι μούχλες είναι παθογόνες.
- Τα Dodmiphorae είναι παθογόνα.
Για να προσδιοριστεί με ακρίβεια η αιτία της μόλυνσης και στη συνέχεια να συνταγογραφηθεί αποτελεσματική θεραπεία με βάση ειδικά μέσα, είναι απαραίτητο να γίνει διάγνωση. Εάν επηρεαστεί ο ιστός του περιβλήματος, γίνεται επίχρισμα ή απόξεση. Όταν το πρόβλημα είναι με εσωτερικά όργανα, ο τύπος του παθογόνου μπορεί να προσδιοριστεί με μικροσκοπική εξέταση με βάση μια εξέταση αίματος. Ορισμένοι τύποι βλαβών από λοιμώξεις έχουν τα ίδια κλινικά σημεία και η ακριβής αιτία μπορεί να προσδιοριστεί μόνο με ανάλυση.
Πώς να αναγνωρίσετε μια μυκητιακή ασθένεια - συμπτώματα
Παρά το γεγονός ότι κάθε τύπος μόλυνσης έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τα οποία εκδηλώνονται σε διαφορετικά στάδια της νόσου, οι επιφανειακές μυκητιάσεις έχουν επίσης κοινά σημάδια της νόσου:
- αλλαγή στο χρώμα του δέρματος - ερυθρότητα ή απώλεια χρώματος.
- η εμφάνιση συνεχών περιοχών απολέπισης ή κλάματος.
- φαγούρα?
- κρούστες.
Για βλάβες στο τριχωτό της κεφαλής:
- ένα σημάδι του μύκητα είναι συχνά η πιτυρίδα.
- ευθραυστότητα και τριχόπτωση.
Στο πρόσωπο:
- η εμφάνιση βλάβης στην πτυχή του άνω βλεφάρου.
Στα πόδια:
- ρωγμές?
- καύση;
- φυσαλίδες?
- μια δυσάρεστη οσμή είναι πιο κοινή.
- τραχύτητα του δέρματος?
- πάχυνση του δέρματος?
- έλκη (αν υπάρχουν και βακτηριακές μολυσματικές ασθένειες).
Στα νύχια:
- μικρές λευκές κουκκίδες στο πιάτο.
- το προσβεβλημένο νύχι έχει λευκές ρίγες.
- αλλαγή χρώματος σε μαύρο, κίτρινο, καφέ.
- αλλαγή στη δομή (γίνεται πολυεπίπεδη).
- τα νύχια γίνονται πιο παχιά ή πιο λεπτά.
- οι πλάκες των νυχιών απομακρύνονται από το κρεβάτι.
- φλεγμονώδεις πτυχές των νυχιών?
- αλλαγές στο σχήμα ή την ανακούφιση του νυχιού.
Αρχικά, η λοίμωξη αναπτύσσεται απαρατήρητη και πολλοί άνθρωποι παρατηρούν μύκητες στα νύχια μόνο σε προχωρημένο στάδιο εξέλιξης της νόσου και όχι όταν η κατάσταση του δέρματος και των νυχιών μπορεί να διορθωθεί σχετικά εύκολα και γρήγορα. Εάν υπάρχουν τα πρώτα σημάδια παθολογικών αλλαγών, συνιστάται να συμβουλευτείτε αμέσως έναν ειδικό.
Φάρμακα για τη θεραπεία του μύκητα
Τα φάρμακα για τη θεραπεία του μύκητα ονομάζονται αντιμυκητιασικά, από τις λέξεις "anti" και mycosis, αλλά πιο συχνά ονομάζονται απλά αντιμυκητιακά. Τέτοια φάρμακα χωρίζονται σε δύο τύπους με βάση τα αποτελέσματά τους:
- φάρμακα για τη θεραπεία του μύκητα που καταστρέφουν τα σπόρια - μυκητοκτόνα.
- αυτά που δεν καταστέλλουν την ανάπτυξη και εμποδίζουν την ανάπτυξη μιας μυκητιασικής λοίμωξης, αλλά δεν την καταστρέφουν, είναι μυκητοστατικά.
Το είδος της θεραπείας που αποφασίζει να συνταγογραφήσει ο γιατρός επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών του σώματος του ασθενούς.
Η δραστικότητα ενός συγκεκριμένου φαρμάκου ποικίλλει ανάλογα με τους ακόλουθους παράγοντες:
- δοσολογία της δραστικής ουσίας·
- φάσμα δράσης της δραστικής ουσίας.
Τις περισσότερες φορές, ο μύκητας αντιμετωπίζεται χρησιμοποιώντας τοπικά φάρμακα όπως αντιμυκητιακές αλοιφές. Τα από του στόματος φάρμακα (αντιμυκητιακά δισκία) χρησιμοποιούνται εάν ο μύκητας δεν μπορεί να θεραπευτεί με εξωτερική χρήση ή όταν η νόσος είναι συστηματικής φύσης και έχει μακρά πορεία. Όταν η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, ακόμη και ενέσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του μύκητα.
Έντυπα έκδοσης
Τα τοπικά αντιμυκητιακά παράγονται σε διάφορες μορφές:
- αλοιφές?
- κρέμες?
- σπρέι?
- λύσεις?
- αντιμυκητιακό βερνίκι (για βλάβες στα νύχια).
Εάν η βλάβη είναι μόνο εξωτερικής φύσης, τότε αρκεί η τοπική θεραπεία. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων φαρμάκων είναι ότι δεν έχουν σχεδόν καμία παρενέργεια, σε αντίθεση με τα φάρμακα εσωτερικής χρήσης. Η σύνθετη θεραπεία με τη χρήση συστηματικών αντιμυκητιασικών συνταγογραφείται για μια πιο σύνθετη πορεία της νόσου, εάν υπάρχουν υποτροπές της νόσου. Τότε είναι δυνατά μαθήματα θεραπείας. Δεν είναι πάντα δυνατό να καθοριστούν σωστά οι μέθοδοι θεραπείας με βάση τις κλινικές εκδηλώσεις, επομένως απαιτούνται εξετάσεις. Μερικές φορές οι μυκητιασικές ασθένειες εντείνουν την πορεία των αλλεργικών παθήσεων από τις οποίες μπορεί να πάσχει ο ασθενής. Σε αυτή την περίπτωση, μπορούν να συνταγογραφηθούν ροφητικά.
Μία από τις πιο κοινές ουσίες για αντιμυκητιακή θεραπεία είναι η φλουκοναζόλη. Χρησιμοποιείται τόσο για εξωτερικές όσο και για εσωτερικές βλάβες. Η ουσία βρίσκεται σε διάφορα φάρμακα. Διατίθεται σε δισκία, κάψουλες, ενέσεις και άλλες μορφές. Για την πρόληψη των μυκήτων, χρησιμοποιούνται αντισηπτικοί παράγοντες για το δέρμα των ποδιών, των παλάμων και των νυχιών. Πρόληψη σημαίνει επίσης έγκαιρη λήψη βιταμινών για την υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος.